υποκρουστικώς

Α

(κατά το Μέγα Ετυμολογικόν) «ὑποβλήδην, ὑποβαλὼν ὑποκρουστικῶς, ἔτι λέγοντός τινος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑποκρούω, μέσω ενός αμάρτυρου επιθ. *ὑποκρουστικός].